لزوم آماده‌سازی چسب مطابق دستورالعمل سازنده یک اصل مهم و تأکید شده در تمام استانداردهای معتبر بین‌المللی مربوط به چسب کاشی است. در ادامه به مهم‌ترین استانداردهایی که این الزام را صراحتاً بیان کرده‌اند اشاره می‌کنم:
1. EN 12004 / ISIRI 12492 (استاندارد ایران)
این استاندارد در بخش‌های مختلف خود تصریح می‌کند که:
ترکیب، زمان ماندگاری، نسبت آب به پودر، و شرایط اجرا باید دقیقاً مطابق دستورالعمل کارخانه سازنده باشد.
همچنین در بخش مربوط به آزمون‌ها (مانند چسبندگی کششی)، تصریح می‌کند که:
نمونه‌ها باید طبق روش مصرف توصیه‌شده توسط تولیدکننده آماده شوند، در غیر این صورت نتایج قابل اعتبار نخواهد بود.
2. EN 12002 (تست‌های عملکردی چسب‌های انعطاف‌پذیر)
این استاندارد مکمل EN 12004 است و در بخش آماده‌سازی نمونه‌ها تأکید می‌کند که:
تمامی چسب‌ها باید طبق روش و نسبت‌های توصیه‌شده توسط تولیدکننده (در برگه اطلاعات فنی یا Technical Data Sheet) مخلوط شوند.
3. ANSI A118 Series (به ویژه A118.1، A118.4 و A118.15)
در مقدمه تمام این استانداردها آمده است:
Mortars shall be mixed, applied and cured according to the manufacturer's written instructions.
یعنی چسب‌های پودری یا خمیری باید طبق راهنمای مکتوب سازنده مخلوط و مصرف شوند.
4. ISO 13007 (معادل بین‌المللی EN 12004)
این استاندارد نیز در بندهای مربوط به آزمون‌ها و دستور مصرف، همین الزام را مطرح می‌کند:
استفاده از چسب تنها در صورتی معتبر است که طبق اطلاعات ارائه‌شده توسط تولیدکننده آماده و اعمال شده باشد.
چرا این موضوع مهم است؟
چسب‌هایی که به درستی و طبق دستور آماده نمی‌شوند، ممکن است:
دچار افت چسبندگی یا گیرش ناقص شوند.
زمان باز (Open Time) نامناسبی داشته باشند.
باعث جدا شدن کاشی در زمان بهره‌برداری شوند.
نتیجه گیری:
لزوم رعایت دستورالعمل سازنده برای آماده‌سازی و استفاده از چسب در همه استانداردهای اصلی مانند ISIRI 12492، EN 12004، ANSI A118 و ISO 13007 تأکید شده است. تولیدکننده مسئول است اطلاعات فنی دقیق ارائه دهد و مصرف‌کننده موظف است به دقت آن‌ها را رعایت کند.
دیدگاه خود را بنویسید